محسن توحیدیان ▪️
• پیکتورئالیسم جنبشی بود که می‌خواست به مردم بقبولاند که عکاسی نه صنعت که یک هنر نوظهور است. در میانه‌ی قرن نوزدهم عکاسانی پیدا شدند که تحت تاثیر مقاله‌ای از «هنری امرسون» که به وجوه اشتراک بین نقاشی و عکاسی پرداخته بود در فضا، رنگ، ترکیب و تونالیته‌ی عکس‌ها دست بردند غافل از این‌که روزگاری می‌رسد که ابزارهای دیجیتال چون فتوشاپ، لایت‌روم و هزاران نرم‌افزار کوچک و بزرگ ویرایش تصویر بیت‌مپ، تصاویر عکاسی‌شده از سوژه‌های واقعی را به کلی دگرگون می‌کنند. آن‌ها در زمانه‌ای این جنبش بیان‌گرایانه را به راه انداختند که نقاشی جایگاهی فوق‌العاده نزد عوام و خواص داشت. نقاشی‌های رئالیستی از مناظر واقعی مردم را تحت تاثیر قرار می‌داد و هرکس به خوبی ارزش کار نقاش را درک می‌کرد. با گسترش هنر عکاسی اغلب به آن به دیده‌ی تردید نگاه می‌شد و اگر جاذبه‌ای در آن می‌دیدند به کلی مربوط به زمانی بود که دوربین را برای ثبت پرتره و چهره‌ی اشخاص به کار می‌گرفتند. زمان بسیار زیادی گذشت تا مردم عکاسی را نه به عنوان صنعتی مکانیکی که هنری نوظهور بشناسند.
• این عکس/نقاشی یکی از آثار ماندگار پیکتورئالیسم است. «ادوارد استایکن» در ۱۹۰۴ این عکس را در نیویورک سیتی از یک منظره‌ی جنگلی برداشته است. اصل عکس سیاه و سفید است. او به عکس رنگ‌های ملایمی در تونالیته‌ی سبز و آبی اضافه کرده و آمبیانسی رازآلود خلق کرده است. مهتابی هم که در حال بالا آمدن است از همان افزودنی‌های استایکن ساخته شده است وگرنه در اصل تصویر، مهتابی هم در کار نیست. هنر استایکن در ارتقای یک منظره‌ی خشک و معمولی به تصویری رازناک و مرموز است. بیننده محو اندوهی ناشناخته می‌شود که در خاموشی برکه و افق رو به تاریکی گسترده است و چون اغلب اطلاعی از عناصر جعلی تصویر ندارد، آن را به عنوان یک تصویر واقعی می‌پذیرد و چه بسا بیش‌تر از یک تابلوی نقاشی دوستش می‌دارد. نسخه‌ای از این عکس به قیمت ۳ میلیون دلار فروخته شده است. پیکتورئالیسم به حیات خود ادامه داد و در عصر دیجیتال به شکل ابزار و نگرشی برای تغییر گرافیک جهان در اختیار همگان قرار گرفت.
