شعری از مجتبی عبداللهنژاد از کتاب «آوازهای ماه و معادلههای ریاضی» ▪️
آنگاه ماه
ماه
ماه بزرگ آمد و بر شانهام نشست
با چشمهای شیشهای سبز
با بالهای آهنی سرخ
که شاید
از خون پرچم وطنم رنگ میگرفت
با زخم تابناک گلویش
که نیمهشب
آوازهای گمشده را میخواند
ماه
ماه
ماه
ماه بزرگ آمد و در خانهام شکست.
