برچسب: سینما

تد سنت ▪️ ترجمه‌ی حسین عبدی‌زاده و عطیه سالارمنش ▪️ در وسترن این گروه خشن، از سکانس‌های ابتدایی که در آن گروهی از کودکان خوش و خندان، حمله‌ی مورچه‌های قرمز به یک عقرب را تماشا می‌کنند تا تیراندازی و خون و خون‌ریزی در محله‌ی مکزیکی، فیلم هیچ مجالی به بیننده نمی‌دهد. اگرچه فیلم‌برداری لوسین بالارد … بیش‌تر بخوانید “وقتی با یک مرد سواری می‌کنی” »

نادر ابراهیمی ▪️ (عاشقی با یک دوربین هشت میلیمتری و چهار دقیقه فیلم) ما -دوستان خیلی قدیمی بهرام بیضایی- همیشه و در طول همه‌ی سال‌هایی که دست او به سینما نمی‌رسید و یا امکانات سینمای ما به خواسته‌ها و نظرات او تطبیق نمی‌کرد، این اعتقاد را حفظ کردیم که بیضایی در کار سینما بدون شک … بیش‌تر بخوانید “عمو سیبیلو از دیدگاه یک بیننده‌ی عادی” »

شاعر و فیلمنامه‌نویس بزرگ فرانسوی، ژاک پره‌ور هرگز خودش را شاعر یا فیلم‌نامه‌نویس معرفی نکرد. او خودش را صنعتگری می‌دانست که کارش سرگرم‌کردن مخاطب است. پره‌ور فیلم‌نامه‌های زیادی نوشت اما شهرت او بیش‌تر به‌خاطر شاهکار «جنایت آقای لانژ» ساخته‌ی ژان رنوار و سه شاهکار «بچه‌های بهشت»، «روز می‌دمد» و «بندر مه‌آلود» ساخته‌ی مارسل کارنه است. پره‌ور درست پس از آغاز قرن بیستم در۴ فوریه‌ی ۱۹۰۰ به‌دنیا آمد و کم و بیش تا پایان آن زندگی کرد. او در طول ۷۷سال زندگی‌اش به شخصیتی اصلی در چندین جنبش هنری فرانسوی بدل شد: نخست در سوررئالیسم. با کسانی چون مارسل دوشان دوست شد و با پیشگامان آن مکتب همکاری کرد. پس از آن در سینما، نوشتن فیلمنامه برای کارگردانان بزرگ فرانسوی چون ژان رنوار و مارسل کارنه را آغاز کرد و دست آخر در موسیقی عامه‌پسند فرانسه، بسیاری از شعرهای او را خوانندگانی چون ایو مونتان و سرژ گینزبورگ اجرا کردند.

مسعود کیمیایی ▪️ به گمانم تکنیک خاص فیلمنامه‌نویسی، بسیار آسان و دم دست است اما آن قسمت کار مشکل است که پای خلاقیت به میان می‌آید. یک فیلمنامه نوشته می‌شود تا به کس دیگری عرضه شود. یک فیلم‌سازی هم هست که نگاه خودش را به جهان دارد و فیلم‌نامه را به‌عنوان یک «کد» فرض می‌کند. … بیش‌تر بخوانید “خلاقیت، سینما و ادبیات” »