محسن توحیدیان ▪️ (برای مهدی باقرزاده) گنجشک را صبح چه نام میدهد بر میزِ صبحانه به زیر تجیرِ ابر؟ قاشقی میکاود باغچه را به جستنِ کرمِ پشیمانی کاردی به تفاهم میایستد میان من و منارهای که در لیوان چایی غرق میشود منقاری دانه میچیند از سرانگشتان فساد که نشان سکندر و نوشروان است کشندهی … بیشتر بخوانید “تجیرِ ابر” »
برچسب: محسن توحیدیان
محسن توحیدیان ▪️ (برای سعید اسکندری) ما بر اثر تو درگذشتهایم و از این است که مرگمان نیست آه ای که دیدهای ماهیان پرنده را در آبهای وهمِ باروک که بر چشمان فلیباس میدمیدهاند ای که جویدهای تو نیز به دندان گس گل عمر اسفندیار را آه ای که به نام میشناسمت اما هنگام که … بیشتر بخوانید “بر اثر تو” »
محسن توحیدیان ▪️ (برای فریاد ناصری) روزی نمانده تا تسلیمِ باطل کنم اشکی نمانده تا بیفشانم بر بادهای تجرید از جیب که افتاده این مغاک در دلم؟ مگر پرندگان تاریکی دانستهاند که راه به مبهوت کشیدهام؟ مگر آنکه بر دروازهی تسلیم شیهه میکشد چهارشنبه نیست؟ ای تنومند ای رقتانگیز ای مسلط بر پنجرهها، گلدانها، … بیشتر بخوانید “چهارشنبه” »
محسن توحیدیان ▪️ همینگوی میخوانم. این تربیتی است که از نوجوانی برداشتهام. همینگوی مغرور و زیبا با درخششی فلزی. و درست وقتی او، جوان بیست و پنجسالهی سودایی به ارنست والش میگوید؛ «نویسندهای مثل داستایفسکی نمیشناسم که تا این اندازه بد بنویسد اما آدم را تا اعماق تکان بدهد»، از شبح آدمهای بههمچپیده میفهمم که … بیشتر بخوانید “این قطار به غرب میرود” »
شاعر و فیلمنامهنویس بزرگ فرانسوی، ژاک پرهور هرگز خودش را شاعر یا فیلمنامهنویس معرفی نکرد. او خودش را صنعتگری میدانست که کارش سرگرمکردن مخاطب است. پرهور فیلمنامههای زیادی نوشت اما شهرت او بیشتر بهخاطر شاهکار «جنایت آقای لانژ» ساختهی ژان رنوار و سه شاهکار «بچههای بهشت»، «روز میدمد» و «بندر مهآلود» ساختهی مارسل کارنه است. پرهور درست پس از آغاز قرن بیستم در۴ فوریهی ۱۹۰۰ بهدنیا آمد و کم و بیش تا پایان آن زندگی کرد. او در طول ۷۷سال زندگیاش به شخصیتی اصلی در چندین جنبش هنری فرانسوی بدل شد: نخست در سوررئالیسم. با کسانی چون مارسل دوشان دوست شد و با پیشگامان آن مکتب همکاری کرد. پس از آن در سینما، نوشتن فیلمنامه برای کارگردانان بزرگ فرانسوی چون ژان رنوار و مارسل کارنه را آغاز کرد و دست آخر در موسیقی عامهپسند فرانسه، بسیاری از شعرهای او را خوانندگانی چون ایو مونتان و سرژ گینزبورگ اجرا کردند.